Ako je Srbija u nečemu bogata onda su to srednjovekovni manastiri. Jedan od njih jeste Đurđevi Stupovi, smešten je u Starom Rasu. Radi se o jednom od najstarijih srpskih manastira. U slavu Svetog Đorđa podigao ga je Stefan Nemanja, rodonačelnik najpoznatije srpske vladarske dinastije Nemanjića, u 12. veku. Prema kazivanjima, izgradio ju je u slavu ovom svetitelju jer se baš njemu najviše molio za pomoć dok je bio u zatočeništvu. Kroz svoju istoriju, manastir je imao tužnu sudbinu - naime, čak pet puta je paljen, a takođe, od svojih više od 830 godina, bio je čak tri veka bez monaha. Obnovom 2002. ponovo se vratila liturgija u ovaj manastir, a značajno je i to što uvršten u Listu svetske kulturne baštine UNESCO-a. Danas je delom rekonstruisan. Sam manastir se ističe u svom okruženju jer se nalazi na vrhu uzvišenja, pa pruža i vrlo lep pogled na okolinu. Njegov kompleks čine crkva, konaci i ostaci dve kule, od kojih je ulazna pretvorena u kapelu od strane kralja Dragutina u 13. veku. Manastir je karakterstičan baš po te dve kule, koje su i dale kasniji naziv – Đurđevi stupovi, (u staroslovenskom jeziku - stopa, stuba). Za njih se može reći da su bile i simbol moći tadašnje države Stefana Nemanje. Ovom građevinom je počela stvaralačka epoha Raške škole, značajne za arhitekturu srednjevekovne Srbije. Freske su uglavnom oštećene ili su premeštene u Narodni muzej u Beograd. Ipak, u hramu je ostala impresivna slika Svetog Đorđa na konju iznad glavnog ulaza u crkvu.